|
Asuman’dan Ağıtlar
İnsanın maddi girişi ağzı
Ruhsal girişi gözleri
Zehri kabul etmeyen ağız
Nasıl olur da gözden giren zehre izin verebilir ki…
Belkide her gördüğümüzdeki zehrin farkında değiliz
Haksızlıklar, dolandırıcılar, yalancılar… Devasası!
Bana dokunmayan bin yaşasın dercesine
Kendimizi kandırırken kalır içimizde asası
Öyle an gelir ki,
Sinirliyizdir, iştahsızızdır, tembelizdir, yalnızızdır…
Kirli sakalla gezeriz
Ya da makyajımızdan vazgeçeriz
Bir omzumuz düşmüş
Ütüsüzdür giydiklerimiz
İşin kötüsü bu hastalık gibide görünmez gözümüzde
“Hani ağrılar…” deriz.
Ağızdan alınan zehir gibi ağrı vermez ya bu,
Sanki gizli eller arsızca boğar…
Aslında haram denilen bu şeyler
Başköşemizde kurulmuş beyler!
Son anımıza kadar keşfetmemiz için çalar neyler
O sonda ise alır içimizden bize ait parçalar
Ummandan göle razı oluruz mecburen
Sanki düşer üzerimize hazan dağlar!
Kader deriz felek deriz vicdanımıza sus deriz böylece
Felaket gibi yağar yağmur, gözler ağlar!
Dinlemek varken sevgiliden hüzzam şarkılar
Bakmak varken her görüntüde zikir eden aykırılar
Her sözünde huzura rehber varken yankılar
İnadına yaşamamanın lüksü acı ipiyle bağlar!
Rastgele balıkçı Temel Efendi.
Saffet Kuramaz
|
