|
Yaban Gülü…
İçimi fokur fokur kaynatan,
İbrahim'in ateşi mi ne!
Nedir bu çekicilik bu gizem bu istek…
Sırlı Sina yarımadasında yalın ayak yürüyen Musa gibi
Benim için Babil Asma Bahçelerinin perdesini kaldır, utangaçlığı aş ve…
Ey nefsim yönünü ekvatora dön.
Birden parlayan yanardağ ateşinde geçmişimle sön
Ve hisset ki parmaklarımdan dökülen her inci
Yansıtır sadece ruhumuzdan gelen sevinci.
Bir kere senden ölüdeniz tadında kalbime acı girdi
Artık yüz üstü yatamam, asla…
Ayıramaz ne Havran ne Harran ovası
Ayrılsa da ülkeler…
Kokladığım toprak humus ya da çorak olsa
Amelimi alır uçar kartal doruklara!
Bakteriler çürütür Süleyman peygamber asasını cin mescidinde
Yıkılan benim cesedim
Cinlere özgürlük verir gizem!
Geleceği bilemez garipler, gizemi nerden bilsinler ki...
Sadece hayvani eğlenirler!
Ekvator çizgisinde tsunami dalgalarında çırpınıyorum
Bir yön kendine çekecek, çekecek olmasına da
Akbaba gagasında şekillenecek tenim paramparça…
Ya taş çekeceğim firavun mabetlerine
Ya satılacağım köle pazarlarında Yusuf gibi
Ya Pranga mahkûmu Akdeniz gemilerinde yaşam fosilleşecek
Ya Filistin mülteci kamplarında duvar olacağım zalimlere!
Deniz yarılmış görseler de
Yecüc Mecüc’e duvar örselerde
Gökten bedava yemek gelse de
İlla ki ölümü tadacak gizem, gafillere!
Her şey hayal, gerçeği inatla isteyen beyin
Eşyaya adını koyun, hatta mucize deyin
Allah’ın gölgesi halifeler
Kopacak kıyamet yaydıkça hurafeler!
Ya… Tek gerçek yaratılışın özü toprak elleyin
Aşk varsa gizem ölmüş defleyin…
Gördüyseniz o çölde bir yaban gülü,
Yaşadığınızı cennet belleyin!
Saffet Kuramaz
|
