|
Üzülüyorum...
Ne üstüne geliyorum ne büstüne
Ne ruhuna dokunuyorum ne kürküne
Aman ha sıkılma, düşüp yıkılma
Sevdalıyım diye bıkma başıma da kakma
Bakarsın kağnılar görünür araba yerine
Saman kokusu karışır ter kokusu kirine
Gördüğün güneş söner, mutluluk döner
Her hançer girer kalbine başka ölüm başka zulüm
Ayakların yere değer, sabırla beklerim seni görürsen eğer...
Sisler bulvarı, karıştırır ayarı
Kederim kendimi anlatamamak sana
Kaderim düşünürüm bin çözüm yana yana
Dirildikçe her gün eceli hissederim
Kaybetmek seni ağır gelir
Güller soldukça, üzüntüm artar
Kurudukça dilim çöl kuraklığında
Gözlerim kavrulur, zaman aynı acıda durur
Geçsin dediklerim, aslında aynanın diğer yanında
Paslanan yansıma değil, ona dokunan el
Yaşlandıkça fıtratına oluyor el
Üzülüyorum...
Saffet Kuramaz
|
