|
İrşat Ekseni…
Binalar boşaldığında, viraneler
Kırık camlar, yıkık duvarlar, fareler
İnsansız aynalar, fısıltı rüzgâr, yaralar
Kâbe’nin etrafında çöle bulanmış Hacer
Safa Merve arası çığlık çığlığa İsmail’e…
Korku ölümden değil İslamsız dünya
İmansız kaldıysa yürek, kıyamet rüya
Nur dağında teslimdir yüce nebi Cebrail’e
Zemzem saklanmaktadır şifa dağıtan suda
Asırlar beklemektedir
Mahşer ertelenmektedir
Solan çiçek dirilir Cebel-i Rahme’de
Arafat dillenmektedir…
Yollar açar çöl fırtınası, dikenler kaçışır
Aslında sevinçtir karanlık
Sehere hazırdır el ele kol kola yarenlik
Viranelere yeniden girer insanlık
Vahşilere rağmen…
Dokunur kumlara cennet kokusu
Her iz rahmet her dua medeniyetin dokusu
Son mesaj ile yenilenir korkusu
Altın çağlar başlar…
Bir yanda Endülüs
Diğer yanda Osmanlı
Irkları aşmış
Askeri imanla taşmış
At izlerinde çöl tortusu
Yükselmiş mabetler üzerinde çiniler
Hanlar, medreseler geçmişine sadık eserler…
Aslında gönül zenginliği
Bal yapar gibi her çiçekte ilahi
Her arısında mücahit vızıltı!
Her can ölmeden kabire uzanmış
Saltanat işkencesi toprakta budanmış
Kesildikçe büyümüş, bahar tomurcukları sevdalar
Kardeşlik yaşanmış…
Altında, makyajda değil pırıltı
Gönülde arınmış
Heykeller yerine
Her nesilde aynı ruh barınmış…
Geçmiş emelse
İslam temelse
O yaşanan coğrafya
Her izinde ezelse
Boşuna değil viranelerde gözyaşı
Hâkimiyet küfürün elindeyse!
Endülüs’te beylikler
Osmanlı’da turfanda ezikler
Ne kadar kolay teslim olmuş
Yıkılınca kardeşlik…
İman bulmazsa liman
Dinlemez düşman aman
Gemiler, hazineler talan
Ölüm korkusuna teslim olur sadakat
Kim arar ki liyakat
Açlık uğruna satılır Filistin evleri
Evleri dönüşür viranelere
Kurumadan şehidin teri!
Hani konuşmuyorlar mı iki bin on ikide kıyamet kopacak
Söylüyor şeytanın eri…
Alnı secdede
Aklı Mekke’de
Beden orada, ruh Kerbela!
Kopacak boynun kaldır
Şu karanlığa ol güneş
Cesedine nur doldur…
Selahattin Eyyübi gibi her yere kale
Yitirilen ahlak için yenilensin kıble
Her yerden fışkıran haçlı medyası
Fitneleri kesilsin kalpte…
Üç beş insan fetheder cihan
Duyuldukça çan yerine ezan
Yoksa viraneler çöl, dolar Leyla’sız Mecnun
Yönetir bizi isyankâr Karun
Ölmeden süründürür deccal…
Kalem kırılır kalp kırılır
Vahşet tene sarılır
Uyanmazsan kardeşim
Sonsuz acılar ateşinle temelli daralır
Adın kıyamet
Soy ismin unutur merhamet!
Vatan bölünür
Beden gömülür…
Saffet KURAMAZ
|
