17. MEKTUP
Mevlana Halid (ks), Allah O’nun nurlarını üstümüze yağdırsın, bu mektubu Dımaşk’dan, allame Molla Yahya el-İmadi’ye cevap olarak göndermiştir
Alıntı:
Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla..
Abd-i aciz Halid’den (ks) faziletini itiraf ettiği, büyük küçük herkesin kabullendiği Seyyid Şeyh Yahya’ya.
Cenab-ı Allah kendisine iyiyi kötüden ayırt ettirecek, pişmanlık gelip çatmadan evvel ihtiyatlı davrandıracak bir basiret ihsan eylesin.
Amin.
Muhabbetli mektubunuzun bana ulaşmasıyla müşerref oldum. Beni fazlasıyla sevindirdi. Kalbimin ve gönlümün rahatlamasına sebep oldu. (Allah (c.c)’ın aşkından) Şaşkın olan fakirin hallerini sorarsanız geceler ve gündüzler boyunca bir nimetten bir nimete ve bir fazldan daha büyük fazl-ü ihsana hareket etmektedir. Şu şiiri söyleyenin sözü ne kadar güzeldir ve ne kadar zariftir:
Bütün tüylerim birer dil olsa;
Hepsiyle şükretsem az gelir Sana.
Gözümün nuru Abdulhami (Allah (c.c) oranın şerefini ve yüceliğini artırsın.) Mübarek Mekke’nin hareminde kalıyor.
Şerefli evlatlarınıza özellikle Muhammed Emin ve Abdurrahman’a selam ederim. Dostlarım Molla Ahmed, Molla Yasin, Molla Tahir ve Molla Hüseyin’e özel olarak, diğer ahbap ve ihlas sahibi kişilere de genel olarak selam ederim.
Hepsine bildir, bundan birkaç sene evvel Abdülvehhab es-Sûsî’nin bazı hilelerinin farkına vardım. Bazı ikaz ve işaretlerimden kinayeli sözlerimden sizler de bu durumu anlamışsınızdır. Yalnız şu var, batınî idrak ve tahminler istikamet ehlinin yanında delil olarak gösterilmez. Bundan dolayı onu kendi haline bıraktım. Karşılıklı olarak tenhada konuştuğumuzda üstü kapalı olarak arzettim. Kendisi ise yemin içerek, söz vererek ve tevbe ederek beni ikna etmeye çalıştı. Birkaç sefer ıslah olacağı ümidiyle bıraktım. Birkaç sefer Cenab-ı Allah’ın izniyle Şam’a hicret edince çok korktu. Onda varlığını hissettiği hileler ve desiselere vakıf olmamam için, Türk müridlerinden birisinin vasıtası olmadan yanıma gelmemeye başladı. Gerek yanımda, gerekse de sözleri muteber olan kimselerin yanında oturmamak için elinden gelen tüm gayreti gösterdi. Müridlerin ondan uzaklaşması ve benden gizli olarak yaptığı bidatların ortaya çıkması için bizzat kendisine ve gerek İstanbul’da gerekse diğer İslam beldelerinde onu öne sürenlere, “Sizin şeyhiniz (Mevlana Halid (ks)’dir” demeleri için emrettim. Benim bu kadar hatırlatmam ona hiçbir fayda vermedi.
Ta ki Allah-u Teala’nın iradesi, onu tarikatımdan kovulması yönünde zahir oldu. Ben de onu tarikattan tard ettim. Devlet-i Aliyyede ve diğer yerlerdeki tüm muhlisler mektuplarıyla ondan uzak olduklarını ve onun adını silsile ve hatmeden çıkardıklarını bildirdiler. Onun hareketlerinden hayret edici şeyler zahir oldu. Yüce Allah sübhanehu, bizi ve onu da bağışlasın.
Bu mektup ondan zahir ve batınen alakalarını kesmelerini bildirmenizdir.
Kim buna muhalefet ederse, onun hem dinine hem de dünyasına zarar gelmesinden korkulur.
Son sözüm selam.
Not: Abdulvehhab es-Sûsî’nin tarikattan kovulma sebebini daha açık izah etmek istersek; Abdülvehhab es-Sûsî, Mevlana Halid-i Bağdadi (ks) ‘un halifesi ve en yakın dostuydu. Mevlana Halid hazretleri, birgün İstanbul’a halife göndermek istedi. Tüm halifelerini toplayarak onlarla bu konuyu görüştü. Fakat İstanbul’a gidecek halifenin oraya gidince yedi şartı yerine getirmesini şart koştu.
Orada bulunan halifeler bu şartlarla bu yükün altına girmekten korktular. Ancak Abdulvehhab yükün altına girmeyi kabul etti. Mevlana Halid hazretleri de onun bu isteğini kabul etti.
Daha sonra İstanbul’a giden Abdulvehhab halifeliğini ilan edip halkı irşada başladı. Oradaki müridler Mevlana Halid hazretlerinin emrine imtisal ederek Abdulvehhab’a sımsıkı sarıldılar. Şöhreti her tarafa yayıldı. Devlet ricali onun vasıtasıyla tarikata intisap etti. Yavaş yavaş işi ilerleyip irşadı Anadolu’nun içlerine kadar uzandı. Öyle ki müridleri Anadolu ve Rumeli’de her yana yayıldı. Halidi tarikatına büyük bir kaynak ve merci oldu. Ondan sonra şeytan kendisini aldattı, nefsi ona hakim oldu.-Allah bizi kötü akıbetten korusun- sonunda sapıtıp helake gidenlerden oldu.
Kendisi kabul ettiği şartlara muhalefet ederek, dinen hoş karşılanmayan birtakım bidatler ortaya koydu. İrşada müstakil olduğunu, kimseye bağlı olmadığını söyleyerek kendisine rabıta yaptırdı. Mevlana Halid hazretlerini aradan çıkardı. Bu durumlar Hazrete ulaşınca onu hemen yanına çağırdı. Azarlamadı, nasihatle uyardı. O da bunların yalan ve iftira olduğunu çok kuvvetli yeminler ederek söyledi. Daha sonra Hazret, Abdulvehhab es-Sûsî’den tüm halifelere ve müridlere bizzat kendisinin mektup yazmasını durumu onlara bildirmesini, onları tarikatın esasına muhalif şeylerden men etmesini ve sırat-ı müstakim üzerine irşad etmesini emretti. O da kabul etti. Mektubu diğer halifelere ulaşınca beklenen ve istenenin tam tersini yazdığını gördüler. Durum Mevlana Halid (ks)’a bildirilince Hazret çok gazaba geldi. Abdulvehhab es-Sûsî'yi tekrar yanına çağırdı ve yüzüne karşı “İlahi irade senin tarikatımızdan kovmayı istiyor.”dedi.
Abdulvehhab es-Sûsî hor ve zelil olarak Hazretin yanından ayrıldı. Hatta Hindistan’a giderek Şah Abdullah Dehlevi’nin (ks) halifeliğinin yeniden verilmesini istedi. Şah Abdullah Dehlevi (ks) onu reddederek “Halid bende olanı aldı götürdü” dedi.
Bu çırpınmaların fayda etmediğini görünce Medine’de bir müddet kalıp Nakşibendi tarikatını öven fakat Mevlana Halid'i (ks) kötüleyen bir eser yazdı. Hazretin halifesi Seyyid Muhammed Emin bu kitaba reddiye yazdı.
Sonra Mevlana Halid hazretleri Abdulvehhab es-Sûsî ile alakası olan herkese mektup yazarak onlara durumu ve sonucu bildirdi. Ondan uzak durmalarını emretti. Onlar da bu emre uydular. O ise tek başına kaldı. Kötü sonuçtan Allah’a sığınırız.
(Not kısmı mektubun sonundaki Esad Sahib (ks) açıklamasından kısaltarak yazılmıştır.)
Mektubat-ı Mevlâna Halid s.127,128,129 - Sey-Tac Yayınları 2000 - Müellif Es'ad Sahib - Yayına Haz. Dr Dilaver SELVİ, Kemal YILDIZ
http://www.maneviyat.com/forum/yazilar/ ... 17.15.html