|
Siz Somali’ye Yardım Yapmadınız mı?
Oruç tutarken, Somali ve diğer Afrika ülkelerindeki açlık ve sefalet görüntüleri arttı. Her yerden zekât sadaka ya da fitre paralarının bir kısmının bu yerlere aktarılabilmesi için, insani yardım kampanyaları düzenleniyor. Hatta bu yardımı yapan kişilerin yardımlarının oraya ulaştığına dair görüntüler yayınlanıyor. Aynı programda, Somali devlet başkanı açlık hakkındaki sorulan soruya ülkesinde açlık ve yoksulluğun had safhada olduğunu gülerek ve pişkince cevaplıyordu. Kendisi lüks içinde yaşarken, hiçbir düzenleme ya da insan olmanın getirdiği seçenekleri halkına sunma gayreti içinde görünmüyordu.
Yıllarca bu ülkelerin sömürüldüğü konusunda yazılar yazılıyor. Öyle resimler, belgeseller veya filmler gösteriyorlar ki, insanın içi parçalanıyor. Elinde avucunda ne varsa vermeyi istiyorsun. Yeter ki, onlarda güzel yaşasın diyoruz. Yurt dışına çıkanlar bu tür manzaraları her ülkede görebilirler. Örneğin Japonya’da Tokyo şehrinin en modern yerinde mukavva içinde yaşayan bir deri kemik kalmış yaşlıları görmüştüm. Bizi fark ettiklerinde mukavvanın üzerini kapatıp hallerinden utandıklarını görmüştüm. Bir televizyon programında Amerika’nın Los Angeles kentinde böyle açlık içinde yaşayan insanları kameraya almaya çalışırken, insanların kendilerini gizlemesi ve tepkilerini göstermesi süper devletin içinde yaşanan ayrı bir utanç. Ülkemizde böyle sefil şekilde yaşayanlar yok mu ki… Lüks arabalara, lüks villalara, lüks yaşama aldanmayacaksınız yaşadığınız mahallede. Gerçekten yardıma muhtaç durumda olan çöplükten ya da pazar artıklarından karnını doyuran çocuklara yetişkinlere hatta evsizlere rastlamak mümkündür.
Herhangi bir devlet içinde insanın yaşam modeli, kültürü, dini seçimi değişse de “Hep benim olsun diyen, her şey benim hakkımdır!” gözüyle baktığı bir kesim mutlaka vardır. İsrafa talana zevke ve eğlenceye dalmış insanları da. Ramazan içinde, hissedilmesi gereken açlık ve çaresizliğin bu düşünceleri yıkması, daracık kalmış yaşam alanlarımızın dışına çıkarak gerçek açların yaşadığı mekân ve evlere misafir olmalıyız. Çocuklarımızı da yanımıza alarak, nasıl bir imkân içinde yaşamış olduklarını hissettirmeliyiz. Yarının yetişkin insanı olacak çocuklarımızın, her istediğini almamak gerektiğini, israfın haram olduğunun gerçek şeklini görmelerini sağlamalıyız.
Oruç, aç kalmak değildir. Rahman ve Rahmet’iyle her şeyi bize veren Rabbimizin gücünü görmemiz ve acizliğimizi tanıyarak daha samimi ibadet ve şükrü hissetmemizi sağlayan mükemmel bir ibadettir. Zekât, sadaka ve fitre ise verdikçe, her şeyin bir emanet olduğunu kavramamızdır. Eğer acizliğimizi bilirsek, gerçek bir ibadeti yaşamış oluruz. Çevremizde, ne aç kalır nede sefiller. Rızkı veren Allah’tır şüphesiz. O açlara mutlaka ona itaat eden kullarıyla rızık gönderecektir. Çünkü rızkı ben veririm diyor yaratan. Bizim maksadımız, üzerimize düşeni yapmak ve sınavdan geçmek. Biz bu sınavdan geçmezsek, başkası mutlaka geçecek ve biz kaybedenlerden olacağız.
Vermek isteyen samimi olmalı… Bir gösteriş gibi, ben Somali’ye yardım ettim değil de, ibadet gibi, Allah’ın bileceğini bilerek gizli ve tevazu içinde yapılmalı. Gerçekten veren el olmak ne güzel… Çok Şükür!
Saffet Kuramaz
|
