Sufiforum.com

aşık molla, bizim ifade ettiğimiz şeylerle yukarıda ki listenin arasında bir alaka yok zaten.. bunlar terenenniden öteye geçememiş insanlardır.. [bize göre değil onlara göre söylüyorum:] başlarında vecd ehli yoktur.. bunlar (kadim eserlerde geçen) o çalgı aletlerini ve sema'ı tevacüd için dahi kullanmıyorlar..

Cüneyd-i Bağdadi hz. ahir halini şöyle özetlemiştir: " siz dağları yerinde durur mu sanırsınız..? dağları sabit mi görürsünüz..? hayır hepsi dönüyor.."

eskiden "sen ne iş edersin ?" denince mevleviler şöyle dermiş: " biz Allah der döneriz..!" eyvallah.. buna nakşilerin mukabelesi de gayet latif: " biz de Allah der otururuz.." ameller ve cehdler kalblere ve niyetlere göre değer kazanır...

mezkur listede müzisyenler goyendeler ve çengiler sıralanıyor.. bunlar düm tek tek'i duyuyor aşıklar ise Hakk Hakk Hakk sadasını.. hayvanın işitmesi ile insan-ı kamil'in istiması bir değildir.. işte hüküm vakti fıkıh ve fetvanın duruma göre terettüb ettiği ciheteyn budur..

Bursevi Hz. (ks.) çalgı aletlerinin hanelerden tard edilmesini emr eder.. zira anı darb etmesen de hanende durduğu bela yeter diye de ekler.. bu çalgı aletleri elbette ki beladır: çünki insanlar ekseriyetle gaflet ve cehil ile sersem ve sefil oldukları içün onu çaldıkları zaman hazzına ruhani eser diyeceklerdir.. halbuki çeng ve çalgıdan ruhani hazza malik olmaya Mevlana canı lazımdır: yahut onun yolundan giden aziz mevlevilerin canı.. (ks.hum)

aşık molla, hele şu habere bak ve ne aldığını bir söyle.. bendeniz bir anlam veremiyorum.. ne yapılmak isteniyor..! gaye nedir..? biz neciyiz..? biz Nakşiyiz be kardeşim Nakşi..! hani ilahi dinlemek sema' tertib etmek bizim erkanımıza uymaz idi memnu idi...! http://www.haber7.com/haber/20090303/Ll ... usuyor.php

aşık molla, sana bir şey diyeyim mi..? bugünkü mevlevilerin musıkisi muayyen beste ve makam üzredir ve bu programda icra edilecek müzik tantanasından da ehven-i şerdir.. aslında musıki bir ilim dalıdır.. Bursevi Hz.nin dahi musıki ve makamat üzre eseri vardır.. araştıracak olursan mevlevilerin beste ve güftesi -muayyen- makamlara has olduğu anlaşılır ve sözlerinde hiç bir fuhşiyyat ve fecaat da bulamazsın.. ve baktığın zaman o besteler ve güfteler çillesini itmam etmiş hücrenişin (dergahdan dışarı adımını atmamış) olan dedelere ve azizlere kadar gittiğini görürsün.. ama bugünkü ilahilere gelecek olursan bunların menşei ve icracıları çok tartışılır çook..!

küçük bir not: o gecede sahne alacak olan grub DEM rock müziğini ilahilere taşımışmış.. soft rock tarzı bir albüm çıkarmışlar..(!) yahu İLAHİ nerde rock nerde..?! önce grub DEM soft rock tarzı bir ilahi faslı geçecek ondan sonra da Cübbeli Ahmed Hoca konferans verecek öyle mi..? yazıklar olsun bize..!

bide bu vardı
Anlatıldığına göre, Şeyh Seyfeddin(serhindi) bir gün evinde otururken komşuda çalınan bir ney sesi duyar. Ve nağmenin tesiriyle bayılıp düşer. Kolu feci bir şekilde incinir. Kendine geldiğinde der ki:

- Ney ve ilahi dinlemeyi terketmemden dolayı bazıları benim aşktan yana nasipsiz olduğumu sanıyorlar. Halbuki asıl nasipsiz, beni öyle sananlar. Çünkü aşık olan böyle yanık ve sûzişli ney sesini dinlemeye nasıl dayanabilir.

Yine bir gün coşkulu dervişlerinden biri, bir ney ve sema meclisine tesadüf eder. Ney ve semanın tesiriyle vecd ve cezbe içinde uçar gibi okunan ilahileri dinler. Kendisini iç dünyasının coşkusuna kaptırır. Fakat edebinden nara atıp ses çıkaramayınca oracıkta can verir. Bu dervişin durumu Şeyh Seyfeddin'e haber verildiğinde şunları söyler:

"Ney ve sema, duygulu gönüller ve hassas ruhlar için tehlikelidir. Ulemanın bu konuya cevaz vermedeki tereddüdünde şüphesiz bir hikmet vardır."


demekki,sarhoşluğu artırdığı için de yasaklanabiliyor aşk ehline.

aziz molla kardeşim, dediğin doğrudur: Bursevi Hz. (ks.) çalgıya cevaz vermez.. onun besteleri güftenin edasını ses musıkisi ile talim etmektir: çalgı ile eda edilmesine hüccet olmaz.. fakat bazı meşayıh bu icrayı çalgıya da şamil kılmıştır.. ama her çalgıya değil.. mesela nay ve def cehri tekkelerde öteden beri var olan şeyler.. bu konu ihtilaf mahallidir.. 'efradını (ehlini) cami, ağyarını (na-ehli) mani' yönleri olduğu gayet aşikar...

muhterem dua kardeşimin izahı önemlidir:

"Anlatıldığına göre, Şeyh Seyfeddin(serhindi) bir gün evinde otururken komşuda çalınan bir ney sesi duyar. Ve nağmenin tesiriyle bayılıp düşer. Kolu feci bir şekilde incinir. Kendine geldiğinde der ki:

- Ney ve ilahi dinlemeyi terketmemden dolayı bazıları benim aşktan yana nasipsiz olduğumu sanıyorlar. Halbuki asıl nasipsiz, beni öyle sananlar. Çünkü aşık olan böyle yanık ve sûzişli ney sesini dinlemeye nasıl dayanabilir.

Yine bir gün coşkulu dervişlerinden biri, bir ney ve sema meclisine tesadüf eder. Ney ve semanın tesiriyle vecd ve cezbe içinde uçar gibi okunan ilahileri dinler. Kendisini iç dünyasının coşkusuna kaptırır. Fakat edebinden nara atıp ses çıkaramayınca oracıkta can verir. Bu dervişin durumu Şeyh Seyfeddin'e haber verildiğinde şunları söyler:

"Ney ve sema, duygulu gönüller ve hassas ruhlar için tehlikelidir. Ulemanın bu konuya cevaz vermedeki tereddüdünde şüphesiz bir hikmet vardır."


demekki,sarhoşluğu artırdığı için de yasaklanabiliyor aşk ehline."