69. HİKMET
Ey dostlar, haraplıkta uyuştu başım; Eyleyim şimdi hasb-ı halimi, beyan şimdi. Kervan gitti çar-çabuk menzil aştı Hevesli olup eyledim âh ve figan şimdi.
Merkep yaralı, yüküm ağır, kendim gamlı Hasret ile akıl ve şuurum gitti temkin; Geçip kervan gözden kayboldu mu ki? Gideceğim yeri bilemem ne yan şimdi.
Boşuna geçti sahibsiz ömrüm rezillikte Hiç olmadım zaman tersi Allah yolunda Daima yürüdüm nefsim için kölelikte Her ne işlediğim sevdalarım ziyan şimdi.
Bu durumda o Azrail gelse ansızın Sıcak bedenden canı alır vah ne yazık Şeytan alıp imanımı, eyler rezil Kardeşler, ara yolda kaldım şimdi.
O durumda söz söylemeğe yoktur derman Sönüp kalır vücud içinde iman mumu Kızıl gül gibi yüzün olur saman misali İhtarlayıp oldun yer altında gizli şimdi.
Kadın-evlat, büyük-küçük toplanıp gelir Miras diyerek mal ve mülkünü bölüp alır; İt gibi sürüyüp kara yere seni gömer Lokma yapar karış adlı yılan şimdi.
Gel ey korkak, bu işlerden haber al Tevbe eyleyip daima Allah'a doğru var Kul Hoca Ahmed, dünyalıktan geçip yan Meğer kıla Pir-i kamil nazar şimdi.
_________________ "Bismillah dep beyan eyley hikmet aytıp Taliblerge dürr ü gevher saçdım mena..."
Hazret-i Pîr-i Türkistan Hoca Ahmed Yesevî [ Qaddesallahu Teala Sırrahul-Azîz ]
|